Systeemrijden

Het door De Windvangers gebruikte systeemrijden is in 1992 geïntroduceerd door één van onze leden. Hij was toen in de Pyreneeën in groepsverband aan het Off-road rijden, en met één gids konden er zomaar 25 rijders achter hem aan rijden, zonder dat het nodig was om visueel contact met elkaar te hebben.

Het gaat erom dat er tijdens de rit steeds dezelfde persoon voorop rijdt, de gids dus. Ook zal er een vaste, liefst gemakkelijk herkenbare, persoon als laatste rijden. Als de gids afslaat, gaat de eerstvolgende rijder (m/v) op deze afslag stoppen. Deze rijder gaat voor de daaropvolgende rijders de te nemen richting aangeven. Bij voorkeur plaatst men de motor dan zó, dat het direct duidelijk is in welke richting zij moeten rijden. Bij de volgende afslagen gaat het idem dito.

De rijder die op de afslag is gestopt blijft staan totdat de laatste rijder arriveert, en sluit vervolgens voor deze rijder weer aan. Afhankelijk van de grootte van de groep, kan het zijn dat de gids en laatste rijder meer dan 10 km uit elkaar rijden. Hierdoor kan een ieder zich vrij, en op een eigen gewenst tempo binnen de groep verplaatsen.

Dit houdt in dat je mag inhalen binnen de groep, en ook een korte stop is geen probleem, je moet er alleen voor zorgen dat de laatste rijder jou wél ziet staan, en niet onopgemerkt voorbijrijdt. Op deze manier hoeft niemand zich opgejaagd te voelen, of te ergeren aan het tempo van de groep als geheel.

Het systeemrijden zorgt ervoor dat de groep motoren gedoseerd door dorpen en over kleine weggetjes kan rijden, met een kleine kans op verstoring van de omgeving door een plotselinge overmacht aan motorrijders.  Een ieder die bij ons kennismaakt is vol lof over het systeemrijden, en wij zijn er zeker van dat jij dat óók gaat vinden!