Paasweekend 2013

Een uitzonderlijk start van het motorseizoen dit jaar!

Vrijdag 29 maart vertrokken er maar zes Windvangers op de motor naar België.

Ton en Marjan, Rob, Eric, René en ik.

Negen anderen vonden het veel te koud en gingen dit paasweekend met de auto.

Meine en Olga hadden wel de motor op de trailer meegenomen.

Nou was het vrijdagochtend ook fris moet ik zeggen. Het sneeuwde zelfs licht ’s morgens. Maar toen we eenmaal de snelweg verruild hadden voor de lekkere Belgische toerweggetjes en de eerste frieten achter de kiezen hadden ging het motor-rijden-bloed weer stromen. Leuk was dat Annemarie, Lia en Ubine de route met de auto reden en wij hen dus bij de koffie en lunch troffen. Het laatste deel van de rit lukte het Annemarie zelfs ons bijna constant te volgen. Ze heeft ook een race Alfa en ze had Rob steeds in haar vizier!

Bij aankomst in de Herberg Lognard in Vresse-sur-Semois werden we hartelijk welkom geheten door Theo, Hanneke en Jansse én was de eerste Windvangrsrit 2013 een feit!

Nadat alle automobilisten gearriveerd waren werd het, onder het genot van Belgische biertjes, Franse(?) wijn, de warme houtkachel en een lekkere avondmaaltijd, weer erg gezellig. Maar voor twaalven lagen alle Windvangers onder de wol!

Zaterdag sloot Meine zich aan bij het kleine motorclubje en sloot Marjan zich aan bij degenen die gingen winkelen in Frankrijk, in Charleville-Mézières.

Wij vertrokken zoals gebruikelijk om 10.00 uur en hebben een mooie toer in de omgeving gemaakt. Het was koud, maar wel zonnig en de weg was heerlijk droog.

Op 2 september 1944 trokken de eerste Amerikaanse troepen in Cendron over de Frans-Belgische grens. Om 11.30 uur vond het eerste gevecht van de bevrijding plaats in Monceau-Imbrechies. Dertien Amerikanen verloren hun leven voor onze vrijheid op de kam van Imbrechies, waar nu dit monument staat.

We hebben geluncht in L'Auberge de Poteaupré. De trappistenbieren van Chimay lenen zich net zoals de trappistenkaas, uitstekend voor verwerking in de lekkerste gerechten. Een verwennerij voor de smaakpapillen!

Als je achterop zit kan je lekker een wijntje bij je mini-kaasfondue nemen, maar de mannen konden alleen maar kijken naar de leuke proeverij…

Gezien het kleine groepje hebben we omgekeerd systeem gereden. Dat wil dus zeggen dat je er op moet letten of degene die achter je rijdt wel ziet dat je afslaat. Anders moet je even wachten. Iets dat in het woordenboek van Meine niet voorkomt; wachten. We raakten elkaar dus kwijt en er ontstonden twee nog kleinere groepjes.

Gelukkig werden we op het eind van de rit, op de brug in Vress-sur-Semois, weer herenigd met onze voorrijder Ton.

Meine troffen we weer pas bij de herberg zelf, waar we, nu ook weer herenigd met de andere Windvangers, deze leuke dag met het zelfde recept als gisteren (Belgische biertjes, Franse(?) wijn, de warme houtkachel en een lekkere avondmaaltijd) vroeg afsloten.

Zondag, eerste paasdag ging de klok een uur vooruit, we moesten dus een uur eerder opstaan en een uur eerder vertrekken. Het was om 10.00 uur dan ook nog lekker

Marjan en Olga hadden zich ook aangesloten bij ons motorclubje, we waren dus met z’n achten! De zeven andere Windvangers trokken er met de auto’s op uit. Vandaag had Ton het voorrijdersstokje aan René gegeven, maar of René daar nu blij mee was? Want al snel bleek dat we dezelfde route reden als de dag ervoor. René al rijdend en sturend met de Garmin in weer, want dit kon toch niet kloppen. Maar hij had echt de route van dag 3 gestart.

Er was wat overleg nodig…

Er was iets mysterieus gebeurd,

want route 3 was dezelfde als route 2 terwijl iedereen thuis gezien had dat er vier verschillende route’s waren. Wonderlijk genoeg had alleen Rob nog wel de juiste route 3, dus die werd terplekke in de andere Garmins gekopieerd en we besloten naar de route toe te rijden en deze ‘gewoon’ in tegenovergestelde richting te gaan rijden want we waren al te ver om helemaal terug te gaan naar het beginpunt. Of dat nu zo’n goed plan was? De Garmin moest bij iedere afslag opnieuw gestart worden en gaf geen of verschillende info, waardoor de een zei dat we rechts moesten en de ander links.

De koffiestop in Beauraing kwam als een zegen.

Vijf kinderen zouden hier rond de jaarwisseling in 1932 meer dan dertig

verschijningen van de Heilige Maagd Maria hebben waargenomen. In 1949 is de geloofwaardigheid van deze verschijning erkend en is Beauraing een bedevaartsoord.

Uiteindelijk kreeg René de

Garmin in het gareel door zelf de route aan de hand van plaatsnamen te bepalen. Zo werd het toch nog een mooie route. Vooral de route naar Bouillon en daarna naar Vress-sur-Semois was er een met een hoog stuur gehalte!

Of Rob nu misselijk was geworden van deze leuke maar vermoeiende toerdag, de pasta die hij bij de lunch gegeten had of buikgriep is niet duidelijk, maar ziek was hij wel!

Vele opties voor zijn repatriëring passeerde de revue, maar gelukkig werd er toch besloten zijn motor op de trailer te laden, zodat Rob met Annemarie in de auto naar huis kon rijden.

Meine heeft de motor thuis in Almere afgeleverd. Wat een service!

Zo zie je maar weer; alleen reis je sneller, maar samen kom je verder!”

Gelukkig was Rob in de week daarna weer snel op de been, of liever gezegd; op de motor !

Wij hebben deze dag weer met het zelfde recept (Belgische biertjes, Franse(?) wijn, de warme houtkachel en een lekkere avondmaaltijd) vroeg afsloten.

Maandag, tweede paasdag was het na het ontbijt alweer tijd om naar huis te vertrekken. Meine en Olga vertrokken met de camper en trailer als eersten, daarna volgden de meiden met Rob, de Motorrijders en de Schotland-gangers.

De Schotland-gangers, te weten Leo, Karin, Tonnie en John waren direct doorgereden om het paasweekend samen met de Windvangers te vieren. Maar zij waren dit jaar door de vreselijke weeromstandigheden met de auto naar Schotland geweest.

Wij vertrokken dus met een nog kleiner groepje dan we gekomen waren op de motor. Het weer was zonnig en droog, maar het was gelukkig nu ook iets warmer!

We hebben lekker binnendoor getoerd, nog mooie optrekjes bewonderd en Belgische frietjes gegeten, maar uiteindelijk moesten we toch de snelweg op om op tijd thuis te geraken. Ton en Marian, bedankt voor de organisatie van dit weer leuke (maar wel koude) Paasweekend.

Na al dat ‘plakken en knippen’ verscheen Maria opeens spontaan op ons bureaublad!!!!!!!

Wordt de Assumburg nu een bedevaartsoord?