Hotelweekend 2012 deel 5 - 5 t/m 8 okt. - Rene Fransen

Hotelweekend dag 3.

Na een dagje storm en een dag mooi weer zou de zondag in de Vogezen de koninginnerit moeten worden van onze reis.
Dit was toch de rit over de grand ballon waarvoor alle windvangers waren uitgereden.Na een heerlijke nachtrust in een knus gekozen hotel schoven we aan aan een overheerlijk ontbijt. Gezellig met z'n alleen aan het ontbijt dat komt ook niet vaak voor toch?
Lekker keuvelend onder het genot van koffie thee en lekkere broodjes, ons mentaal voorbereidend op de lange rit welke we hadden gepland, de kortere rit kon altijd nog als het weer te slecht was.
Eenmaal in de motorkleding gehesen gingen we naar onze motoren. Wat een pech buiten was het slecht weer en het regende enorm. Allen in het regenbak gehesen en van start.
Onze voorrijden (ridder) John gaf het paard de sporen en wij als windwappers in allerijl er achteraan.
De eerste beklimming was glad, regenachtig, mistig en nat.
Eenmaal halverwege kreeg ridder John via een postduif door dat zijn jonkvrouw Tonny haar vizier van haar strijdhelm niet meer kon sluiten.
Na een kort overleg en wisseling van voorrijden daalde ridder John van de berg af om zijn jonkvrouw uit de nood te redden.
Wij als koene kruisridders hadden ons een doel gesteld en vervolgde de route tot het eerst volgende dorp waar wij als groep op de achterblijvers zouden wachten.
Intussen stonden we op een kruispunt in een dorpje onder een afdakje te schuilen.
Beneden bij het hotel werd Tonny gered door ridder John waarna de rest van de groep aansluiting konden vinden bij de wachtende op de berg.
Eric onze jong ogende oude wijze man besloot omwille van het slechte weer lekker een rustdag te houden in het hotel en van zijn fehrnsehen apparaat te gaan genieten.
Op de berg besloten we allen de route te hervatten.
Wat een slecht weer zeg, stromende regen afgewisseld door zeer dichte mist, gladde haarspeldbochten maar, de stemming kwam erin.
Na een behoorlijk aantal kilometers over mooie afdalingen, beklimmingen en dorpjes was het dan zover onze grand ballon kwam in zicht.
Vol goede moet begonnen we aan de beklimming, eerst nog droog, daarna al wat regen en voorbij de helft zeer dichte mist. Men kon elkaar op 10 meter afstand al niet meer zien rijden.
Vlak onder de top van de grand ballon stond de gatverdarriemarie, ons met dranghekken op te wachten. Door het slechte weer was de Grand Ballon gesloten voor verkeer.
Tjsa dat gooide weer eens roet in het eten. Na enig overleg werd blijvend van voorrijden gewisseld en nam onze formule 1 piloot Harry het definitief over.
Het werd even improviseren en de lange route zat er voor die dag niet meer in.
Na even omschakelen werd de afdaling ingezet en er via wat alternatieve wegen aansluiting op de korte route gevonden.
Bij de koffie stop werd namen ton en Marian het moedige besluit de groep niet meer als achterzijden te volgen.
Zij reden hun laatste ritten op de alsmaar dorstige stelvio en moesten alweer tanken, eigenlijk hadden ze het wel gezien.
Ton en Marian besloten een benzinepomp te gaan zoeken en lekker nootjes te gaan halen voor het avondbiertje onder de luifel.
De rest van de diehards besloot toch nog even de route af te rijden en die moeite werd beloond.
Het weer klaarde op en we reden zelfs nog even in het zonnetje.
Het zoeken naar een geschikte lunchgelegenheid werd even lastig omdat we de aansluiting naar de korte route moesten maken.
Na een moedige poging van Harry om de aansluiting op de korte route erg kort te houden werden we met zijn allen het bos in geleid op een of road piste.
Na mijn allroad net te hebben ingeruild voor een langeafstandsraket viel dat weggetje wat zwaar. Glibberen en glijdend over de keien en blubber moesten we halverwege keren.
Een hele klus. Hierna heeft Harry ons verwend met mooie asfalt wegen.
De lunch hebben hebben we uiteindelijk boven nabij de groene skipistes kunnen nuttigen, een crêpe met lekkere siroop en warme chocolade.
Bij terugkomst maakte we er een einde middag borrel van bij het hotel, waar de nootjes van Ton en Marian een heerlijk werden opgepeuzeld.
Na het nodige bier en rode wijn, met zijn allen aan het avondmaal.
Er werd een heerlijk dineer geserveerd en de stemming onderling was heel gezellig.
Afsluitend met een lekkere ijscoupe waren de buikjes rijkelijk gevuld.
Nog een afzakkertje onder het afdak buiten en dan een voor een aftaaiend naar ons warme bedje met dag 4 naar Duitsland voor de boeg.

Rene Fr.

Hotelweekend dag 3.

Na een dagje storm en een dag mooi weer zou de zondag in de Vogezen de koninginnerit moeten worden van onze reis.
Dit was toch de rit over de grand ballon waarvoor alle windvangers waren uitgereden.Na een heerlijke nachtrust in een knus gekozen hotel schoven we aan aan een overheerlijk ontbijt. Gezellig met z'n alleen aan het ontbijt dat komt ook niet vaak voor toch?
Lekker keuvelend onder het genot van koffie thee en lekkere broodjes, ons mentaal voorbereidend op de lange rit welke we hadden gepland, de kortere rit kon altijd nog als het weer te slecht was.
Eenmaal in de motorkleding gehesen gingen we naar onze motoren. Wat een pech buiten was het slecht weer en het regende enorm. Allen in het regenbak gehesen en van start.
Onze voorrijden (ridder) John gaf het paard de sporen en wij als windwappers in allerijl er achteraan.
De eerste beklimming was glad, regenachtig, mistig en nat.
Eenmaal halverwege kreeg ridder John via een postduif door dat zijn jonkvrouw Tonny haar vizier van haar strijdhelm niet meer kon sluiten.
Na een kort overleg en wisseling van voorrijden daalde ridder John van de berg af om zijn jonkvrouw uit de nood te redden.
Wij als koene kruisridders hadden ons een doel gesteld en vervolgde de route tot het eerst volgende dorp waar wij als groep op de achterblijvers zouden wachten.
Intussen stonden we op een kruispunt in een dorpje onder een afdakje te schuilen.
Beneden bij het hotel werd Tonny gered door ridder John waarna de rest van de groep aansluiting konden vinden bij de wachtende op de berg.
Eric onze jong ogende oude wijze man besloot omwille van het slechte weer lekker een rustdag te houden in het hotel en van zijn fehrnsehen apparaat te gaan genieten.
Op de berg besloten we allen de route te hervatten.
Wat een slecht weer zeg, stromende regen afgewisseld door zeer dichte mist, gladde haarspeldbochten maar, de stemming kwam erin.
Na een behoorlijk aantal kilometers over mooie afdalingen, beklimmingen en dorpjes was het dan zover onze grand ballon kwam in zicht.
Vol goede moet begonnen we aan de beklimming, eerst nog droog, daarna al wat regen en voorbij de helft zeer dichte mist. Men kon elkaar op 10 meter afstand al niet meer zien rijden.
Vlak onder de top van de grand ballon stond de gatverdarriemarie, ons met dranghekken op te wachten. Door het slechte weer was de Grand Ballon gesloten voor verkeer.
Tjsa dat gooide weer eens roet in het eten. Na enig overleg werd blijvend van voorrijden gewisseld en nam onze formule 1 piloot Harry het definitief over.
Het werd even improviseren en de lange route zat er voor die dag niet meer in.
Na even omschakelen werd de afdaling ingezet en er via wat alternatieve wegen aansluiting op de korte route gevonden.
Bij de koffie stop werd namen ton en Marian het moedige besluit de groep niet meer als achterzijden te volgen.
Zij reden hun laatste ritten op de alsmaar dorstige stelvio en moesten alweer tanken, eigenlijk hadden ze het wel gezien.
Ton en Marian besloten een benzinepomp te gaan zoeken en lekker nootjes te gaan halen voor het avondbiertje onder de luifel.
De rest van de diehards besloot toch nog even de route af te rijden en die moeite werd beloond.
Het weer klaarde op en we reden zelfs nog even in het zonnetje.
Het zoeken naar een geschikte lunchgelegenheid werd even lastig omdat we de aansluiting naar de korte route moesten maken.
Na een moedige poging van Harry om de aansluiting op de korte route erg kort te houden werden we met zijn allen het bos in geleid op een of road piste.
Na mijn allroad net te hebben ingeruild voor een langeafstandsraket viel dat weggetje wat zwaar. Glibberen en glijdend over de keien en blubber moesten we halverwege keren.
Een hele klus. Hierna heeft Harry ons verwend met mooie asfalt wegen.
De lunch hebben hebben we uiteindelijk boven nabij de groene skipistes kunnen nuttigen, een crêpe met lekkere siroop en warme chocolade.
Bij terugkomst maakte we er een einde middag borrel van bij het hotel, waar de nootjes van Ton en Marian een heerlijk werden opgepeuzeld.
Na het nodige bier en rode wijn, met zijn allen aan het avondmaal.
Er werd een heerlijk dineer geserveerd en de stemming onderling was heel gezellig.
Afsluitend met een lekkere ijscoupe waren de buikjes rijkelijk gevuld.
Nog een afzakkertje onder het afdak buiten en dan een voor een aftaaiend naar ons warme bedje met dag 4 naar Duitsland voor de boeg.

Rene Fr.